ดังที่จะทราบกันอยู่แล้วว่า
หมอลำ อยู่คู่กับชาวอีสานมาเนินนานแล้ว มีใครจะรู้ใหมว่า หมอลำนั้นมีกี่ประเภทหมอลำนั้นตามที่ท่านผู้รู้ ปราชญ์ชาวย้าน ได้กล่าวถึงสามมารถจำแนก ออกมาเป็น 4 ประเภท
นั้นคือ
1. หมอลำพื้น หมอลำพื้นั้นท่านได้กล่าวว่า เป็นหมอลำที่เก่าแก่ที่สุด เป็นการแสดงเพียงคนเดียว อุปกรณ์มีอย่างเดียว คือ ผ้าขาวม้า เครื่องดนตรี คือ แคนเก้า เป็นแคนทำนองเสียงทุ้มต่ำ ใช้ประกอบการร้อง เล่านิทาน ซึ่งมีการไปคล้องกันกับ การแอ่วลาวเป่าแคน ขอชาวภาคกลางด้วย
2.หมอลำกลอน เป็นหมอลำที่ใช่ผู้แสดง 2 คน หรือ 3 คน เป็นการประชันโต้ตอบ เกี้ยวพาราศรี
อย่างเช่น มีหมอลำ 2คนยืนบนเวที มีแคนอยู่1 เต้า สองคนนั้น อาจเป็น ชาย-ชาย หรือ ชาย-หญิง มีการลำโต้ตาม ไต่ถาม แต่การลำประเภทนี้จะเป็นการลำ โต่ตอบในเรื่อง พทธศาสนาบ้าง และการนำเอาคำสอนของพระพุทธเจ้า มาสั่งสอนคนที่รับฟัง เป็นในทอง ที่เรียกว่า กลอนลำ
3.หมอหมู่ หรือ หมอลำครัว คือการที่การแสดงแต่ละครั้งมีผู้แสดงมากว่า 5 คน การแดงแบบเล่นนิทาน และมีหลายฉาก พร้อมกับสอดแทรกความสนุกสนานไปด้วย
4.หมอลำเพลิน เป็นหมอลำที่มีจังหวะในการลำเร็วขึ้น เครื่องดนึคือ พิณ ซอ แคน และกลองหาง ใช้ในการให้จังหวะ ลำเพลินที่นิยมใช้แสดงคือ ลำเพลินเรื่องแก้วหน้าม้น และ ขุนแผน
ในปัจจุบันก็มีหมอลำเกิดขึนอีกก็คือหมอลำซิ่ง ซึ่งมีจังหวะที่สะนุกและ เร้าใจ
วันพฤหัสบดีที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2555
ดนตรีอีสาน
ภูมิประเทศของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นที่ราบสูง ค่อนข้างแห้งแล้ง เพราะพื้นดินไม่เก็บน้ำ ฤดูแล้งจะกันดาร ฤดูฝนน้ำจะท่วม แต่ชาวอีสานนั้นส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำไร่ ทำนา และมีนิสัยเป็นคนชอบสนุกสนาน จึงหาความบันเทิงได้ทุกโอกาส การแสดงของภาคอีสาน มักเกิดจากกิจวัตรประจำวันหรือเกิดจากประเพณีตามฤดูกาล โดยจะเห็นได้จาก การแสดงต่างๆ เช่น เซิ้งบุญบั้งไฟ เซิ้งแห่นางแมว การฟ้อน รำ ต่างๆ ลักษณะการแสดงซึ่งเป็นลีลาเฉพาะชาวอีสาน คือ ลีลาและจังหวะการก้าวท้าว มีลักษณะคล้ายเต้ยแต่นุ่มนวล มักเดินด้วยปลายเท้าและสะบัดปลายเท้าไปข้างหลังสูง เป็นลักษณะของการเซิ้ง ดนตรีอีสาน ถือว่า เป็นเครื่องดนตรีประจำท้องถิ่นของชาวอีสาน มีการประดิษฐ์จากวัสดุที่ได้มาจากธรรมชาติ และหาได้ตามท้องถิ่นได้ง่าย ดนตรีพื้นเมืองอีสานสามารถแบ่งออกตามลักษณะของเครื่องดนตรี
ได้ 4 ประเภท คือ
1. เครื่องดีด ได้แก่ พิณ
2. เครื่องสี ได้แก่ ซออีสาน
3. เครื่องตี ได้แก่ โปงลาง กลองยาว เกราะ ฯลฯ
4. เครื่องเป่า ได้แก่ แคน หึน เป็นต้น
ดนตรีอีสาน ส่วนใหญ่แล้วการบรรเลงจะเป็นลักษณะแบบชาวบ้านไม่มีแบบแผนมากนัก ใช้ในการประกอบการแสดง ในงานรื่นเริง สนุกสนาน หรือ ใช้ในพิธีกรรมของชาวอีสาน
ทีีมา:นายสุรพล เนสุสินธ์ อาจารย์ประจำวิชาดนตรีอีสาน 1
(http://std.kku.ac.th/4632200551/index.html)
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)